David Bowie Biografie 1947 – 2016
David Robert Jones, beter bekend onder zijn artiestennaam David Bowie (Brixton (Londen), 8 januari 1947) is een Engelse muzikant. Hij wordt gezien als een uiterst invloedrijkrockmuzikant, artiest en acteur, vanaf de jaren zestig tot heden.
David Bowie werd bekend vanwege wereldhits zoals Space Oddity, Changes, Ziggy Stardust, Let’s Dance, Dancing in the Street, Heroes en Under Pressure. In Nederland had Bowie vijf nummer 1-hits. Daarnaast is hij bekend van de verschillende imago’s, die vooral in de jaren zeventig excentriek te noemen waren.
Top 40-hits
Absolute Beginners (David Bowie)
Ashes To Ashes (David Bowie)
Blue Jean (David Bowie)
Boys Keep Swinging (David Bowie)
China Girl (David Bowie)
❶ Dancing In The Street (David Bowie & Mick Jagger)
Day-In Day-Out (David Bowie)
Fame (David Bowie)
Fame 90 (David Bowie)
Golden Years (David Bowie)
Hallo Spaceboy (David Bowie)
Heroes (David Bowie)
Jump They Say (David Bowie)
Lazarus (David Bowie)
❶ Let’s Dance (David Bowie)
Let’s Spend The Night Together (David Bowie)
Little Wonder (David Bowie)
Loving The Alien – Re-Mixed Version (David Bowie)
Modern Love (David Bowie)
Real Cool World (David Bowie)
Rebel Rebel (Bowie)
Sound And Vision (David Bowie)
Space Oddity (David Bowie)
The Jean Genie (David Bowie)
❶ This Is Not America – Theme From The Motion Picture, The Falcon And The Snowman (David Bowie/Pat Metheny Group)
❶ Tonight – Live (Tina Turner – Duet with David Bowie)
❶ Under Pressure (Queen & David Bowie)
Under Pressure [Rah Mix] (Queen + David Bowie)
Underground (David Bowie)
where are we now? (david bowie)
Nummer 1-hits
Sorteer op: alfabet | datum | punten
❶ Dancing In The Street (David Bowie & Mick Jagger)
❶ Let’s Dance (David Bowie)
❶ This Is Not America – Theme From The Motion Picture, The Falcon And The Snowman (David Bowie/Pat Metheny Group)
❶ Tonight – Live (Tina Turner – Duet with David Bowie)
❶ Under Pressure (Queen & David Bowie)
Overige nummers
Beauty And The Beast (David Bowie) (tip)
Drive In Saturday (David Bowie) (tip)
Fashion (David Bowie) (tip)
Love You Till Tuesday (David Bowie) (tip)
Never Let Me Down (David Bowie) (tip)
Peace On Earth/Little Drummer Boy (David Bowie & Bing Crosby) (tip)
Sorrow (David Bowie) (tip)
Thursday’s Child (David Bowie) (tip)
Tonight (David Bowie) (tip)
When The Wind Blows (David Bowie) (tip)
David Bowie overleed op zondag 10 januari 2016 na een strijd van 18 maanden tegen kanker ,2 dagen na zijn verjaardag en het uitbrengen van zijn laatste album Blackstar die in teken stond van zijn naderende overlijden.
David Bowie Biografie
De beginjaren
David Bowie groeide op in Bromley, in het zuidoosten van Londen. Tijdens een vechtpartij met een vriend, toen Bowie vijftien jaar was, raakte zijn linkeroog beschadigd doordat hij een vuistslag in het gezicht kreeg. Na enkele operaties kon Bowie nog steeds minder goed zien met zijn beschadigde oog. Zijn pupil kan door de beschadiging niet meer reageren op lichtvariaties waardoor zijn linkeroog een bruine kleur lijkt te hebben. Daardoor lijkt Bowie op het eerste gezicht twee verschillend gekleurde ogen te hebben. Later zou dat een van zijn handelsmerken worden.
Aanvankelijk was hij in de jaren zestig saxofonist en zanger in verschillende Londense bluesbandjes, zoals The Lower Third, de Konrads en de King Bees. Een van David Bowies grootste talenten is om nieuwe trends te zetten, die navolging krijgen over de hele wereld. Later in zijn carrière wist hij zijn imago aan te passen aan muzikale trends, waar hij zijn eigen invulling aan kon geven. Zijn muzikale invloed blijkt onder meer door het aantal artiesten dat aangeeft door hem muzikaal geïnspireerd te zijn (Simple Minds, U2, Pet Shop Boys, Placebo, Sonic Youth,The Arcade Fire, Nine Inch Nails, Joy Division en vele anderen). Hij is beïnvloed door drama, van avant-garde en mime tot commedia dell’arte en gebruikt verschillende karakters en pseudoniemen in zijn werk, waarvan Ziggy Stardust het bekendste is. De zanger koos zijn artiestennaam David Bowie omdat er al een Davy Jones was, de zanger van The Monkees. De achternaam Bowie is geleend van Jim Bowie, naar wie het bowiemes genoemd is. In werkelijkheid is het mes een uitvinding van zijn broer Rezin Bowie
David Bowie verwierf zijn eerste bekendheid met het nummer Space Oddity in 1969, dat samenviel met de eerste maanlanding en gebaseerd was op Stanley Kubricks film 2001: A Space Odyssey. Het was zijn eerste commerciële succes in het Verenigd Koninkrijk waar de single de vijfde plaats in de hitparade haalde. In Nederland bereikte de single in september 1969 een achtste plaats, en in de Verenigde Staten de vijftiende plek in de hitparade. Met de heruitgave in 1975 in Engeland bereikte hij zelfs de eerste plaats. Zijn eerste twee albums waren in eerste instantie geen groot succes. Beide albums werden in het Verenigd Koninkrijk uitgebracht met de titel David Bowie, wat tot de nodige verwarring leidde. In de Verenigde Staten heette het tweede album eerst Man Of Words, Man Of Music. In 1972 werd het tweede album opnieuw uitgebracht als Space Oddity. Daarmee haalde het album zowel in de Verenigde Staten als in het Verenigd Koninkrijk de Top 20.
In maart 1970 trouwde Bowie met Mary Angela Barnett (nu Angela Bowie). Later dat jaar bracht hij The Man Who Sold the World uit, waarbij hij de akoestische gitaar van Space Oddity voor een zwaarder rockgeluid verruilde, verzorgd door onder andere gitarist Mick Ronson. Daarmee sloot hij aan bij de Britse hardrock van dat moment, hoewel ook op dit album Bowies drang tot vernieuwing bleek, onder meer door het gebruik van Latin-invloeden in het titelnummer. Rond deze tijd vormde hij ook zijn band The Spiders From Mars (als opvolger van Hype). Het titelnummer werd met succes gecoverd door Lulu in 1974 en door Nirvana in 1994. De hoes van The Man Who Sold the World was opvallend, omdat Bowie te zien was in een elegante jurk. Het was een van de eerste tekenen van de exploitatie van zijn androgyne uiterlijk. De hoes werd in de Verenigde Staten gecensureerd en kreeg een ander ontwerp.
Zijn volgende album, Hunky Dory (1971), kenmerkte zich deels door een terugkeer naar het geluid van Space Oddity, maar ook door Oh! You Pretty Things en het nummer Kooks. Dat laatste nummer werd opgedragen aan zijn op 30 mei 1971 geboren zoon Zowie Bowie, wiens volledige naam Duncan Zowie Heywood Jones is, en tegenwoordig onder de naam Duncan Jones een carrière als filmregisseur heeft. Bowie eerde op het album verder op ongebruikelijk directe manier enkele van zijn voorbeelden in de nummers Song for Bob Dylan, Andy Warhol en Queen Bitch (opgedragen aan de Velvet Underground). Het volgende jaar zou Bowie Lou Reeds solo-doorbraakTransformer produceren. Vergezeld van de hitsingle Life On Mars verkocht Hunky Dory goed in het Verenigd Koninkrijk. Ook zijn zelfverklaarde biseksualiteit kon op veel aandacht rekenen -later zou hij er weer afstand van nemen. In de daaropvolgende periode van achttien maanden (1972 en 1973) had hij in het Verenigd Koninkrijk vier albums in de Top 10 staan en acht top-tienhits. Ook in Nederland en België begonnen zijn albums rond deze tijd steeds beter te verkopen.
De Ziggy Stardust jaren
————————————————————————————
Zijn androgyne verschijning werd verder doorgevoerd op zijn volgende album The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972). Het album werd zowel commercieel als artistiek een succes. Ziggy Stardust is een van ‘s werelds bekendste conceptalbums en verhaalt over de carrière van een buitenaardse rockzanger. In een interview met Sonja Barend zei Bowie echter dat de Britse rocker Vince Taylor model stond voor Ziggy Stardust. Het album bevat veel van Bowies meest gewaardeerde werk. Het is op nummer 35 het hoogst geplaatste van zes Bowiealbums in de top 500 van meest invloedrijke albums aller tijden van het blad Rolling Stone. Het album valt te beschouwen als een reactie op zijn eigen beroemdheid en het conflict tussen zijn eigen idealen en de realiteit van het leven als een van de grootste sterren van dat moment. Dit thema werd verder doorgevoerd op het album Aladdin Sane (1973) met de hit The Jean Genie (nummer 7 in de Nederlandse Top 40) en de Rolling Stonescover Let’s Spend the Night Together. David Bowie werd rond deze periode de koning van de glamrock genoemd. Dit was niet helemaal terecht. De glamrock als genre werd namelijk geïntroduceerd (eigenlijk min of meer uitgevonden) door Marc Bolan, voorman van de Britse formatie T-Rex. Bowie en Bolan waren goede vrienden en hebben elkaar in de glamrockperiode sterk beïnvloed. Het nummer Lady Stardust (van het Ziggy Stardust-album) gaat volgens David Bowie over Marc Bolan.
Bowie voerde het personage Ziggy Stardust tot in het extreme door. Hij toerde en gaf persconferenties als Ziggy. Hier kwam een plotseling einde aan toen Ziggy abrupt en dramatisch zijn leven als rockzanger beëindigde tijdens een liveconcert in het Londense Hammersmith Odeon op 3 juli 1973. Deze show werd later uitgebracht in 1983 als film en bijbehorende soundtrack onder de naam Ziggy Stardust – The Motion Picture. Een opgepoetste versie is in 2003 als de 30th Anniversary Edition verschenen. Bowies volgende twee albums waren muzikaal gezien voortzettingen van de Ziggy Stardustperiode: het jaren zestig cover-album, Pin Ups (1973) en het ambitieuze en futuristischeDiamond Dogs (1974). Het album werd gevolgd door een grote Diamond Dogs Tour in de Verenigde Staten. De choreografie van de tournee werd verzorgd door Toni Basil en stond bol van theatrale special effects. De tournee werd gefilmd door Alan Yentob voor de documentaire Cracked Actor.
Montreal June 14, 1974
Photo: ©Lawrence Kirsch/ www.Musicfoto.com
Bowie gaf aan dat het resulterende livealbum David Live eigenlijk David Bowie is Alive and Well and Living Only in Theory zou moeten heten, waarschijnlijk een verwijzing naar zijn (door overmatig drugsgebruik) verwarde mentale toestand in deze periode. Desondanks verstevigde het album zijn status als superster, met een tweede plaats in de hitlijst in het Verenigd Koninkrijk en een achtste plek in de hitlijst in de Verenigde Staten.
Bowie werkte in deze periode behalve met Marc Bolan ook samen met Lou Reed, Iggy Pop & The Stooges, Mott The Hoople en Lulu.
Soul, drugs en Berlijn
In 1975 veranderde Bowie zijn imago drastisch, zowel artistiek als qua uiterlijk. Wel konden we hem in zijn eerste commerciële film, The Man Who Fell To Earth, nog één keer bewonderen als androgyne buitenaardse rockster. Zijn eerste werk na deze zet was de dansbare soulplaat Young Americans. Dit was een groot verschil met zijn voorgaande werk. Hij verloor hiermee veel fans, maar trok ook weer veel nieuwe fans naar zich toe. Opvallend is ook het nummer Fame, een duet met John Lennon. Dit werd zijn eerste Amerikaanse nummer 1-hit en bereikte in Nederland de vierde plaats.
Ondertussen had Bowie zich gevestigd in Los Angeles en gebruikte veel drugs, vooral cocaïne. Op het album Station To Station (1976) introduceerde hij een nieuw en controversieel personage, genaamd The Thin White Duke, een gladde, koude, typisch Britse aristocraat. Het album was zijn tijd ver vooruit en kenmerkte zich door een kil new wavegeluid, vermengd met enkele funk– en disco-invloeden. Sommigen horen ook de invloed van Bowies zwaar toegenomen drugsgebruik in vooral het titelnummer, anderen zien in het album eerder toespelingen op occulte zaken, met name op de kabbalistische boom des levens (Kether en Malkut zoals ze in de tekst van het titelnummer voorkomen zijn namen van sefirot -stations- van de boom des levens). Ook in Bowies andere werk wordt soms gerefereerd aan het occulte. Het nummer Golden Years werd Bowies vijfde top 10-hit in Nederland (nummer 6).
Alle drie de Berlijnse albums werden invloedrijk: Low (1977) (hoewel niet opgenomen in Berlijn, maar in Frankrijk), Heroes (1977) en Lodger (1979). Alle drie de albums waren doorspekt met gewaagde artistieke experimenten en instrumentale nummers, en alle drie zijn in eerste instantie moeilijker toegankelijk dan Bowies eerdere werk. Ook het verdeelde Berlijn gaf inspiratie met de Koude Oorlog als decor. Dit was vooral gewaagd tegen de achtergrond van de op dat moment heersende punkbeweging. Toch verkochten Low en Heroes onverwacht goed. Van Low kwam zelfs de tot dan grootste Nederlandse hit, namelijk Sound and Vision (nummer twee in de hitparade). Het titelnummer van Heroes werd wereldwijd zelfs een grotere hit (nummer acht in de Nederlandse hitparade) en is tot op heden één van Bowies bekendste singles gebleven.
Materiaal van de drie Berlijnse albums werd later gebruikt voor de soundtrack van de film Christiane F. – Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981), een in die tijd zeer controversiële (biografische) film over een veertienjarig Berlijns meisje dat verslaafd raakt aan heroïne en zich prostitueert. Christiane is een fan van Bowie, die een cameo in de film had en fors bijdroeg aan de soundtrack (onder meer een deels Duitstalige versie van Heroes (“Helden”).
Interview • Hotel de L’Europe • Amsterdam, Holland • 14 October 1977
Interview • Hotel de L’Europe • Amsterdam, Holland • 14 October 1977
David Bowie • Interview • Hotel de L’Europe • Amsterdam, Holland • 14 October 1977 - 30-minute version of the interview with David Bowie, at the Hotel de L’Europe in Amsterdam, on the 14th of October 1977.
Superster in de jaren tachtig
In 1980 kwam er een eind aan de Berlijnse jaren van Bowie. Met Scary Monsters… and Super Creeps keek hij terug op zijn eigen carrière en met de single Ashes To Ashes scoorde hij weer een grote hit. Het album gebruikte weliswaar de invloeden waarmee Bowie in Berlijn had kennisgemaakt, maar was zowel muzikaal als tekstueel veel directer dan de voorgaande albums. Mogelijk was dit een gevolg van de drastische veranderingen die Bowie in de periode voorafgaand aan het album had ondergaan. Hij scheidde van Angela Bowie en onderging een ontwenningskuur voor zijn drugsgebruik. Veel mensen zagen dit album als zijn voorlopig laatste, omdat het ernaar uitzag dat Bowie zich ging richten op zijn film- en theatercarrière (onder meer stond hij drie maanden op het toneel van Broadway als de Elephant Man). In 1981 scoorde hij samen met Queen nog wel een nummer 1-hit met de klassiekerUnder Pressure. In 1982 werkte hij samen met discoproducer Giorgio Moroder voor de soundtrack van de film Cat People en verscheen zijn eind jaren zeventig opgenomen duet Peace On Earth/Little Drummer Boy met Bing Crosby op (kerst)single.
Het duurde tot 1983 voor David Bowie een nieuw album uitbracht. Het toegankelijke album Let’s Dance en de bijbehorende hitsingles Modern Love, China Girl en het titelnummer werden enorme commerciële successen die Bowie tot superster maakten. Het album werd geproduceerd door Nile Rodgers (Chic) en alle singles werden voorzien van videoclips die op de in deze jaren nieuwe zender MTV vaak te zien waren. Samen met de Serious Moonlight Tourtrok hij overal ter wereld volle stadions. De gitarist op het album, Stevie Ray Vaughan, werd in de tournee vervangen door Earl Slick. In 1983 speelde Bowie ook in de film The Hunger.
De opvolger Tonight (1984), werd door sommige critici gezien als een luie poging om het succes van Let’s Dance te evenaren, terwijl anderen het daarentegen geslaagder vonden dan Let’s Dance. Het succes van Let’s Danceevenaren lukte echter maar gedeeltelijk, door middel van het van Iggy Pop teruggeleende Tonight, een duet met Tina Turner, en de hit Blue Jean. Dit laatste nummer ging gepaard met een vijftien minuten durend filmpje, dat op succesvolle wijze Bowies jarenlange interesse in de combinatie drama en muziek liet blijken. Het album stelt vooral teleur door het geringe aantal nieuwe songs; meer dan de helft van het album bestaat uit covers van Iggy Pop-nummers of eerder door Iggy Pop uitgebrachte songs. Het nummer Loving the Alien laat Bowie echter op zijn best zien.
Het jaar daarop scoorde Bowie toch weer een nummer 1-hit met This Is Not America, met de Pat Metheny Group. Dit nummer kwam uit de film The Falcon and the Snowman. Later dat jaar scoorde hij weer een nummer 1-hit. Deze keer vertolkte hij samen met Mick Jagger de Martha Reeves & the Vandellas-hit, Dancing in the Street, opgenomen in het kader van Live Aid. Hierna speelde hij een hoofdrol in de film Labyrinth (1986), waarvan het nummerUnderground in Nederland de top 10 haalde. In 1986 speelde hij een rol in de film Absolute Beginners, en de door hem geschreven titelsong werd een hit.
In 1987 kwam het volgende album van Bowie uit, Never Let Me Down. De plaat werd door critici, maar ook fans, genadeloos de grond in geboord. Desalniettemin werd de single Day In Day Out een hitje en was de begeleidendeGlass Spider Tour commercieel een groter succes dan het album. Artistiek sloeg deze tournee de plank mis, iets wat door Bowie later volmondig erkend werd. Het opvallende is dat het in dezelfde periode opgenomen en door Bowie geproduceerde Iggy Pop-album Blah Blah Blah wel van creatieve kwaliteit is. Dit album wordt vanwege de invloed van Bowie (nummers als Isolation, Hideaway en Shades) door veel Bowie-fans beter gewaardeerd dan Bowies eigen producten in die tijd. Vervolgens werd het even stil rond Bowie als soloartiest. In Nederland scoorde hij in de jaren tachtig nog één nummer 1-hit met een live-versie van het nummer Tonight, in duet met Tina Turner.
Tin Machine
In 1991 verscheen het album Tin Machine II. Door de critici werd dit album evenals de voorganger met gemengde gevoelens ontvangen. Het album werd ondersteund met een tournee (liveopnamen van deze tournee verschenen in 1992 op het album Oy Vey, Baby). Vervolgens werd de band officieus ontbonden.In 1988 vormde Bowie, voor het eerst sinds de jaren zestig, een rockband, genaamd Tin Machine. Tin Machine was een viertal, waar naast Bowie gitarist Reeves Gabrels, bassist Tony Sales en drummer Hunt Sales in zaten. Tin Machine bracht in 1989 het album Tin Machine uit, waarbij Bowie zijn wens liet blijken om weer muziek te maken voor zichzelf en niet voor de massa, zoals de albums hiervoor. Bowie trad met Tin Machine op in kleine zalen, waaronder Paradiso.
Sinds de jaren negentig
Na de artistieke flop Never Let Me Down en zijn ervaringen in de band Tin Machine besloot Bowie dat het weer tijd was voor verandering. In 1990 werden al zijn klassieke albums op cd uitgebracht door Ryko/EMI, waardoor Bowie de kans schoon zag zijn grote hits ten grave te dragen. Moe van het oeverloos herhalen van zijn grootste successen, wilde hij deze tijdens de Sound + Visiontour voor de laatste keer live ten gehore brengen. In deze tournee was een grote rol weggelegd voor gitarist Adrian Belew, met wie hij ook het duet Pretty Pink Rose had opgenomen.
In 1992 trouwde Bowie met voormalig fotomodel Iman Abdulmajid. Speciaal voor de huwelijksceremonie schreef Bowie een aantal instrumentale nummers, die in 1993 op het album Black Tie, White Noise verschenen. Het album was wederom geproduceerd door Nile Rodgers, en bevatte een aantal sterke tracks, zoals de cover van Creams I Feel Free met Mick Ronson op gitaar en de hitsingle Jump They Say, met als thema de zelfmoord van zijn halfbroer Terry. Mede doordat het label waarop het album in de Verenigde Staten werd uitgebracht (Savage) failliet ging, was er maar een beperkte promotie, en het album werd al snel weer vergeten.
.
David Bowie op 26 januari 1996 op bezoek bij Karel de Graaf
Interviewed by Karel de Graaf, January 26 1996 (part 1)
David Bowie interviewed by Karel de Graaf, January 26 1996 (part 2)
Interviewed by Karel de Graaf, January 26 1996 (part 1)
On 29 January 1996 after the concert in the Netherlands at the Oranjehal in Utrecht, David gave an interview in Amsterdam for the Dutch television program Karel (Karel de Graaf). February 1998 there was a repeat with unbroadcasted pieces. Here you can read the intergrated version of the interviewDavid Bowie interviewed by Karel de Graaf, January 26 1996 (part 2)
On 29 January 1996 after the concert in the Netherlands at the Oranjehal in Utrecht, David gave an interview in Amsterdam for the Dutch television program Karel (Karel de Graaf). February 1998 there was a repeat with unbroadcasted pieces. Here you can read the intergrated version of the interview
In 2003 kreeg het album opnieuw aandacht doordat er een speciale, uitgebreide editie van verscheen, bestaande uit de oude cd, een cd met speciale versies van nummers, en een dvd met daarin videoclips van de nummers en een aantal clips die speciaal waren opgenomen voor vertoning op het huwelijksfeest van Bowie en Iman. In 1993 schreef Bowie de soundtrack voor de BBC-miniserie Buddha of Suburbia, naar het boek van Hanif Kureishi, maar ook dit album werd nauwelijks opgemerkt.
In 1995 kwam Bowie terug met ‘1. Outside, waarbij hij opnieuw samenwerkte met Brian Eno. Het album werd omschreven als een vreemd, conceptueel en moeilijk toegankelijk album. Het staat vol met gelezen fragmenten over moord, marteling en andere gruweldaden en daartussen staan de nummers. Op dit album is de toenemende invloed van gitarist Reeves Gabrels sterk merkbaar. Er werd gezegd dat dit het eerste album zou zijn in een serie van vijf, en zelfs de titels van de volgende albums (die tot op heden niet zijn verschenen) werden al bekendgemaakt. Wereldwijd kreeg Bowie positieve artikelen en recensies in de bladen. Een grootschalige tournee volgde, waarin Bowie zijn in 1990 gedane belofte zijn oude nummers niet meer te spelen alweer verbrak. Het nummer Hallo Spaceboy werd in 1996 in de remix van de Pet Shop Boys (inclusief verwijzingen naar Major Tom) een bescheiden hit. Voor het eerst sinds Scary Monsters had Bowie ook de critici weer (bijna) unaniem aan zijn zijde.
Het in 1997 verschenen album Earthling haakte aan bij de toen hippe junglemuziek, maar bevat desalniettemin een aantal sterke nummers (zoals I’m Afraid of Americans dat vagelijk doet denken aan What You Got van John Lennon en Little Wonder). Dit album werd eveneens gevolgd door een tournee, waarin ook nummers uit de Berlijntijd (zoals V2-Schneider van Heroes) van een modern jasje werden voorzien. Tijdens de Earthlingtournee trad ook Nine Inch Nails-zanger Trent Reznor een aantal maal samen met Bowie op en in de videoclip van I’m Afraid of Americans is hij de man die een bange Bowie in New York achtervolgt.
De albums …hours (1999), Heathen (2002) en Reality (2003) lieten een terugkeer zien naar de singer-songwriterperiode van Hunky Dory. Deze drie albums werden door velen gezien als een trilogie.
ToY
De verschijning van het album ToY, met nieuw opgenomen versies van nummers uit zijn beginperiode, stond gepland voor het jaar 2001. De publicatie ging echter niet door, terwijl de hoes al was ontworpen. Een aantal songs van dit album verscheen als extra nummer op cd-singles uit de Heathenperiode (nieuw opgenomen versies van Baby Loves That Way, You Got a Habit of Leaving en Conversation Piece, nummers uit 1967, en een nieuwe versie van Shadowman, een nooit eerder uitgebrachte song uit 1968).
Op het album Reality verscheen een nieuwe versie van Rebel Rebel. Op het album Heathen staan de nieuwe nummers Afraid en Slip Away, een ode aan Bowies favoriete kinderprogramma uit zijn jeugd, Uncle Floyd. Het nummer Yesterday door Bowie (een cover van het Beatles-nummer), dat op internet circuleert, was wellicht ook voor ToY bestemd.
In het voorjaar van 2011 werd het hele album ToY op internet gezet, in uitstekende high definition-cd-kwaliteit, door “een David Bowie-fan”, die “het zat was nog langer te wachten en vond dat het album te mooi was om op de plank te blijven liggen”.[bron?] Compleet met informatiesheet en coverdesign werd het album gratis via links op sites voor Bowie-fans verspreid. Naast de nummers die via Heathen en de singles al bekend waren, stond er nog een aantal andere nummers op, zoals volledig nieuwe en soms verrassende versies van Silly Boy Blue, The London Boys, I Dig Anything, Let Me Sleep Beside You en Liza Jane. Verder nog het nieuwe nummer Toy en Hole In The Ground, een nieuw opgenomen versie van een oude, onbekende demo.
De nummers die al bekend waren van Heathen en de Heathen-singles zijn op het album ToY anders gemixt, waardoor bijvoorbeeld het verborgen “So Sad”-fragment van Iggy Pop aan het eind van You Got A Habit Of Leaving veel beter te horen is dan op het album Heathen. Slip Away heet hier (net als in de Reality Tour) Uncle Floyd, en klinkt heel anders dan de nieuw opgenomen versie op Heathen. Het begint met een imitatie van Bowies favoriete kinderprogramma Uncle Floyd.
Het album Reality werd op een bijzondere wijze aan fans en pers gepresenteerd. Op een groot aantal plaatsen in Europa kon op een groot scherm via satelliet het liveconcert worden gevolgd waarop Bowie en zijn band alle nummers van Reality ten gehore brachten. De reacties van fans en pers waren positief. Een dvd van dit concert werd later toegevoegd aan een speciale editie van de cd Reality.
Bowie begon in september 2003 aan een ambitieus opgezette tournee van meer dan honderd concerten in anderhalf jaar. Deze werd in 2004 echter voortijdig afgebroken vanwege gezondheidsproblemen, naar later bleek een lichte hartaanval. Van de Realitytournee verscheen in 2004 een dvd (A Reality Tour) met daarop het concert in Dublin. Sindsdien is het rustig rond David Bowie. Hij trad nog op tijdens de Fashion Rocks, waar hij Life on Mars? en Five Years en het nummer “Wake Up” ten gehore bracht, samen met de band Arcade Fire. Op 8 februari 2006 kreeg hij een Grammy-award uitgereikt voor zijn gehele oeuvre.
Op eerste kerstdag 2006 verscheen een speciale cd-single van Bowie met David Gilmour van Pink Floyd, waarop het overlijden van Pink Floyd-oprichter Syd Barrett werd herdacht. Bowie zong op de cd een van de versies van het nummer. De single was slechts een week verkrijgbaar en kon daarna drie weken lang via iTunes worden gedownload. Rond David Bowies zestigste verjaardag in 2007 verschenen er in muziekbladen veel artikelen en een uitgebreide documentaire op de BBC.
Sinds 2007
De laatste jaren lijkt Bowie zich vooral bezig te houden met zijn gezin en bemoeit hij zich muzikaal vooral met het opnieuw uitbrengen van ouder materiaal of het meewerken aan opnamen van andere artiesten, zoals de Amerikaanse band TV On The Radio, waar Bowie onder meer meezingt op de nummers Province en Wasted Weekend, en het debuutalbum van de als actrice bekende Scarlet Johansson, waarop Bowie backing vocals zingt op de nummers Falling Down en Fanning Street. Af en toe treedt hij nog live op of is hij te zien in een film, zoals in The Prestige waar hij het natuurkundig genie Nikola Tesla speelde. Verder bezoekt hij met zijn vrouw Iman regelmatig het New Yorkse uitgaansleven. Bowie was als trotse vader ook aanwezig bij de première van de sf-film Moon, de eerste speelfilm die zijn zoon Duncan Jones regisseerde. Verder was Bowie een van de Amerikaanse insprekers van de film Arthur and the Invisibles en sprak hij een personage in voor Spongebob Squarepants.
Bowiefans verwachtten in 2009 een nieuwe cd na een twittersessie met zijn vrouw Iman, waarin zij meldde dat haar man iets op het vuur had staan dat zijn fans zeker zou interesseren. Hun lange wachten werd pas in 2013 beloond. In april 2010 meldden de media dat Bowie op dat moment al anderhalf jaar met een zekere regelmaat bezig zou zijn met zijn autobiografie. De Amerikaanse uitgever JLPG (Jasper Lookfoil Publishing Group) maakte bekend dat Bowie een vooruitbetaling van 11 miljoen dollar gekregen heeft voor de exclusieve rechten op het uitbrengen van zijn autobiografie, een erg hoog bedrag. Volgens de uitgeverij zou de autobiografie van David Bowie in het najaar van 2011 verschijnen, vlak voor zijn 65ste verjaardag. Als werktitels circuleerden de namen Sailor Flop en Isolar Pay Fold. De definitieve titel is nog niet bekend. Sailor is de alias die Bowie gebruikt als hij zelf berichten post op zijn eigen officiële website en Isolar, een anagram van Sailor, is al enkele decennia de naam van zijn eigen bedrijf. Het boek is echter nog niet verschenen.
In augustus 2011 werd er wel een Bowie-biografie gepubliceerd door Paul Trynka, voormalig hoofdredacteur van het gezaghebbende Britse muziekblad Mojo, getiteld Starman, naar een nummer van de lp Ziggy Stardust. In een interview met muzieksite Spinner meldde Trynka dat het een wonder zou zijn als Bowie nog nieuwe muziek zou uitbrengen, but miracles do happen. [1]
Op 8 maart 2013 kwam het album The Next Dayuit. De eerste single uit dat album, Where Are We Now?, verscheen op 8 januari 2013, Bowies 66e verjaardag. The Next Day werd opgenomen in New York en geproduceerd doorTony Visconti. Ook de tracks The Stars are out Tonight, The Next Day en Valentines Day verschenen als single. Bowie maakte in de eerste twee hiervan gebruik van beroemdheden als Tilda Swinton, Gary Oldman en Marion Cotillard. Het album stond wekenlang op nummer 1, Bowies eerste album sinds Black Tie White Noise met deze notering.
Op 14 november 2014 komt de ultieme verzameling van het werk van David Bowie, getiteld ‘Nothing Has Changed’ uit. Op het album staat werk van Bowie uit 1964 tot 2014 en zal verschijnen op 3CD, 2CD, 2LP en als download album. Naast het overzicht van vijftig jaar David Bowie bevat ‘Nothing Has Changed’ de nieuwe single ‘Sue (or In A Season Of Crime)’. De single is speciaal opgenomen voor het album en hiervoor heeft hij samengewerkt met Tony Visconti. ‘Sue (or In A Season Of Crime)’ is het eerste nieuwe materiaal sinds zijn release van ‘The Next Day’ in maart 2013. De single zal verschijnen op een limited 10” vinyl en als download op dezelfde dag als het album.
Op 24 september 2015 komt Five Tears 1969-1973 verzamelbox uit
Zijn laatste Album wordt Blackstar (release 08-01-1016) een album uitgebracht op zijn verjaardag ,2 dagen later overlijd Bowie na een slopende strijd tegen kanker ,
David ……….dank voor alle moois die je ons hebt gebracht
David Bowie RIP (10-01-2016)
David Bowie wilde absoluut blijven leven' - RTL NIEUWS
Amsterdammers rouwen om dood icoon David Bowie
Madonna - Rebel Rebel (David Bowie Tribute 2016)
David Bowie is overleden - RTL LATE NIGHT
David Bowie wilde absoluut blijven leven' - RTL NIEUWS
Amsterdammers rouwen om dood icoon David Bowie
Madonna - Rebel Rebel (David Bowie Tribute 2016)
David Bowie is overleden - RTL LATE NIGHT
.
Wist jij dit?…….
David Bowie Boeken
